Başarı uğruna 'katil olanlar'

16 Şubat 2010 22:23 tsi
Son birkaç haftada Batı'dan gelen üç haber, ürpertici bir insanlık tablosu çiziyor!

Başarı etiği delirtiyor!

Dikkat ediyor musunuz, “başarı, başarmak” gibi kelimeler akla otomatik olarak iş hayatını ya da onunla bağlantılı başka rekabet alanlarını getiriyor. Birinin “başarılı” olduğundan söz ettiğimizde, aklımıza mesela o kişinin çocuklarıyla ilişkisindeki başarı gelmiyor. Zaten etrafımız çocuklarıyla ilişkisini başaramamış “başarılı” erkekler ve kadınlarla dolu değil mi?

Yine soracağım: Dikkat ediyor musunuz, eskiden, işini kaybeden birinin birincil endişesi, bu dönemin ne kadar süreceği ve bu süre boyunca nasıl geçineceği olurdu. Oysa şu son 15-20 yılda işin kaybedilmesi, insanlara bir tür “aşağılanma”, varoluşuna bir saldırı gibi görünmeye başladı... Bu yeni ruh hali, hiç kuşkusuz “hep kazanmayı” va’zeden başarı etiğinin bir türevi...

Bu etiğin sonuçları, yönetici konumundakiler ya da toplumda daha yüksek mertebede görülen pozisyon sahiplerinde daha berrak görülebilir. Eskiden bu kategoriden kişiler işlerini kaybettiklerinde çoğunlukla insanlıklarını kazanırlardı (tabii geçici bir süre için); iş hayatındaki canavarlıklarının çok da anlamlı olmadığına dair belli belirsiz bir hissiyat geliştirirler, sakinleşirlerdi (tabii yeni bir yönetici konum elde edene kadar).

Artık öyle olmuyor. İnsanlar iş kaybını ya da iş hayatında “mağlubiyet” sayılan her şeyi varoluşunun inkârı gibi, adeta bir yokoluş gibi algılıyor. Son birkaç haftada “başarı etiği”nin kral olduğu Batı’dan gelen üç haber, bu ürpertici süreçte nerelere gelindiğine dair önemli ipuçları taşıyordu.

Bu haberlerin en tazesini 14 şubat tarihli gazetelerde okuduk. Haber şöyleydi: “ABD’de bulunan Alabama Üniversitesi’ndeki kürsüsünden uzaklaştırıldığını öğrenen öğretim görevlisi Amy Bishop, yanında taşıdığı silahını profesörlere doğrulttu: Korkunç olayda üç profesör hayatını kaybetti, üçü de yaralandı.”

İkinci haber, öldürüldükten hemen sonra internette kendisine ait bir video bant yayınlanan Guatemalalı avukat Rodrigo Rosenberg’e ilişkindi. Bantta, Rosenberg, “Bunu izliyorsanız, Devlet Başkanı Colom beni öldürtmüş demektir” diyordu.

Bunun üzerine Devlet Başkanı Colom cinayete Birleşmiş Milletler’in el koymasını istemiş, olayı BM müfettişlerinin incelemesine razı olmuştu. Müfettişlerin raporuna göre, Başkan’ın yolsuzluk yaptığına inanan (buna inananların sayısı hiç az değil) fakat kanıtlayamayan Rosenberg, onu güç durumda bırakmak için kiralık katil tutup kendisini öldürtmüştü.

Yunanistan’daki olayda ise kısa bir süre öncesine kadar ülkenin yıldız spiker-gazetecilerinden Elena Skordeli, patronu Hacıkostis’i kiralık katillere öldürtmüştü. Sebep, işi babasından devralan Hacıkostis’in Skordeli’yi işten atmasıydı.

Dünya artık böyle: Mağlubiyet, “yokoluş” gibi algılanıyor. Halbuki mağlubiyet, insanlığını hissetmek isteyenlerin, onsuz edemeyeceği kadar kıymetli bir şey...

Alper Görmüş / Taraf

Bu haber 1,339 defa okundu.