Veren el ile alan el arasında köprü

3 Eylül 2009 11:37 tsi
"İnsanların en hayırlısı insanlara faydalı olanıdır, düsturuna göre hareket ediyoruz. İki günümüzün birbirine eşit olmamasına gayret ediyoruz. En ufak bir maddi menfaat beklemiyoruz. Fakirin yüzü güldüğünde biz rahatlıyoruz."

Emeklilik günlerini ihtiyaç sahiplerinin yardımına koşarak geçirenler hem kendileri mutlu oluyor hem de başkalarını mutlu ediyor. Yıllarca çalıştığı işinden günü geldiğinde emekli olanlar, yeni dönemin ilk günlerinde kısa bir bocalama devresi geçiriyor ve arayış içerisine giriyor.  

Yeni hayatlarına alışmakta zorluk çeken emeklilerin bazıları, işsizliğin verdiği sıkıntıyı ya bakkal dükkanı açarak ya da taksicilik yaparak aşmaya çalışıyor. Bu dönemde kahvehane ile ev arasında mekik dokuyanların sayısı da epey fazla. Kendilerini fakirlerin mutluluğuna adayan emekliler de var.

60 yaşındaki kaporta ustası Ali İhsan Öğüş işinden ayrıldıktan sonra kendini muhtaç insanların yardımına koşmaya adamış. Konya'da yaşayan Öğüş, yılların ardından başlayan emeklilik hayatında Dosteli Derneği'nin gönüllü çalışanlarından biri olmuş. Emekli olduktan sonra bir süre bağ bahçe işleriyle ilgilenen Ali İhsan Öğüş, 1985 yılından beri hayır kurumlarının gönüllü neferliğini yapıyor. Gönüllüsü olduğu dernek ona felçli ve yatalak hastalarla ilgilenme görevi vermiş. O da şahsi aracıyla dernekten aldığı ihtiyaç maddelerini felçli ve yatalak hastalara götürüyor, dertlerini, sıkıntılarını dinleyip derneğe iletiyor. Hastaneye gitmesi gereken felçlileri de hastaneye taşıyan Ali İhsan Öğüş, ayrıca derneğe başvuran ihtiyaç sahiplerini tespit komisyonunda da görev alıyor.

15 yıllık emeklilik süresince günlerini hep ihtiyaç sahiplerinin yanında geçirdiğini belirten Öğüş, "İnsanların en hayırlısı insanlara faydalı olanıdır, düsturuna göre hareket ediyoruz. İki günümüzün birbirine eşit olmamasına gayret ediyoruz. En ufak bir maddi menfaat beklemiyoruz. Fakirin yüzü güldüğünde biz rahatlıyoruz." diyor. Öğüş, hayır işlerine koşturmalarının eşlerini de memnun ettiğini sözlerine ekliyor.

VEREN EL İLE ALAN EL ARASINDA KÖPRÜYÜZ

Niyazi Horozoğlu (68), 21 yıl önce Köy Hizmetleri'nden emekli olduktan sonra hiç boş kalmadığını anlatıyor. 12 yıl Milli Eğitim'de direksiyon hocalığı yaptığını dile getiren Horozoğlu, "Hayatta kahvenin kapısı nereden açılır bilmem." diyor. Dosteli Derneği'nin kurucu üyelerinden olan Horozoğlu, "İhtiyaç sahibi ailelere patates ve soğan toplamakla bu işe başladım. Şimdi ise erzak dağıtımında ve fakir tespit komisyonlarında görevliyim." şeklinde konuşuyor. Veren el ile alan el arasında köprü olduklarını vurgulayan Horozoğlu, "Yardımına koştuğumuz ihtiyaç sahipleri bize çok dua ediyorlar. Asıl bağış yapanlara dua etmelerini söylüyorum. Biz yalnızca aracılık ediyoruz." ifadelerini kullanıyor. İnsanların kendilerini yüksekte görmemesi gerektiğini aktaran Horozoğlu, "Multi milyonerler bile bir sonraki günün sabahında bir kuru ekmeğe muhtaç olabiliyor." diyor.

EMEKLİ OLMAKLA VAZİFE BİTMEZ

Emekli imam hatip Kadir Seçer (65) Dosteli Derneği'nin kurucularından. Kurulduğundan beri derneğin birçok projesinde görev almış. İmamlık yaptığı yıllarda ihtiyaç sahibi öğrencilerle zenginleri buluşturan Seçer, emekli olunca bu işi dernek çatısı altında yapmayı sürdürmüş. 2002 yılından beri esnaf ziyaretleri ve bağış işlerinde görev alıyor. İhtiyaç sahiplerinin sevincini görünce gözyaşlarını tutamadığını söyleyen Seçer, "Emekli olunca hiç boşluk hissetmedim. Görevliyken gençlere Kur'an-ı Kerim öğretirdim, emekli olduktan sonra da bu geleneği sürdürdüm. Emekli olmakla vazife bitmiyor." diye konuşuyor. 

Zaman 

Bu haber 1,545 defa okundu.