Çocuğa 'hayır'ı anlatmak

10 Kasım 2014 11:50 tsi
Çocuklarınızla dakikalarca niçin hayır dediğinizi konuşmayın. Net olun. Bir cümleyle neden hayır olduğunu açıklayın ve her seferinde sorduğunda da yeni açıklamalar eklemeyin.

Bir mar­ke­te gir­di­niz ve 5 ya­şın­da­ki ço­cu­ğu­nuz siz­den çi­ko­la­ta ve cips is­ti­yor ve “siz ha­yır ala­ma­m” de­di­niz, mar­ke­tin or­ta ye­rin­de ken­di­ni yerle­re at­tı ve ağ­lı­yor. Çö­zü­mü cip­si al­mak­ta bu­lu­yor­sa­nız ha­ta ya­pı­yor­su­nuz de­mek­tir.  Böy­le bir ola­yın çö­zü­mü sa­bır ge­rek­tir­di­ği­ni, istediğinin yapılma­sı­nın ya­ni cip­si al­ma­nın yan­lış bir çö­züm ol­du­ğu­nu be­lir­ten Ay­ben Er­tem is­te­di­ği­ni yap­tı­ra­bil­mek için zor­luk çı­ka­ran, hayırdan anlamayan çocuk­la­rı an­lat­tı.

Ço­cu­ğu­nu­zu mar­ket­ten çı­ka­rın, ge­re­kir­se ku­ca­ğı­nı­za alın, otur­tun ve su­sun­ca­ya ka­dar ses­siz bir şe­kil­de ba­şı­na bek­le­yin. Sakin­leş­tik­ten sonra- ki bu da­ki­ka­lar­ca sü­re­bi­lir- ‘sa­kin­leş­tin mi şim­di içe­ri gi­rip alış­ve­ri­şi­mi­ze de­vam et­me­ye ha­zır mı­sı­n’ di­ye so­run ve tek­rar içe­ri gi­rin. Herhan­gi bir yo­rum yap­ma­dan onun si­zin is­te­dik­le­ri­ni­zi raf­lar­dan al­ma­sı­nı sağ­la­ta­rak alış­ve­riş­te yar­dım et­me­si­ne izin verin.

TUTARLILIK EN BÜYÜK ANAHTARINIZ

Bir ke­re ha­yır ke­li­me­si ağ­zı­nız­dan çık­tı­ğın­da tu­tar­lı olun. Ço­cu­ğu­nuz bu­nu ma­ni­pu­le et­me­ye ça­lış­sa da, ağ­la­sa da ken­di­ni yer­le­re at­sa da ha­yır ke­li­me­si ha­yır ola­rak kal­ma­lı.

Çün­kü ço­cuk o za­man ağ­la­ma­nın ken­di­ni yer­le­re at­ma­nın işe ya­ra­ma­dı­ğı­nı gö­re­cek. Tam ter­si ol­du­ğun­da ‘ağ­lar­, ken­di­mi ye­re atar­sam an­nem ya da ba­bam is­te­di­ği­mi ya­pa­ca­k’ di­ye öğ­re­ne­bi­li­yor. Bir­çok an­ne ba­ba­nın ba­zı za­yıf ta­raf­la­rı var­dır; ne za­man tu­tar­lı­lık bo­zul­sa bu za­yıf nok­ta­lar­dan bi­ri­si dev­re­ye gir­er. Ço­cuk­lar za­yıf ta­raf­la­rı gö­rür­se o düğ­me­ye sü­rek­li ba­sar­ ve si­z o dön­gü­den çık­amazsınız.

CANI ÇIKTI AĞLAMAKTAN

Bu za­yıf nok­ta­lar­dan biri ve en sık kar­şı­laş­tı­ğım ‘za­ten ça­lı­şı­yo­rum ço­cu­ğu­mu çok az gö­rü­yo­rum, sen­den nef­ret edi­yo­rum de­di­ğin­de  üzülü­yor ve is­te­di­ği­ni ya­pı­yo­ru­m’ olu­yor. Hat­ta an­ne­ler ken­di­le­ri­ne ge­rek­çe gös­ter­mek adı­na ‘ku­ral be­nim ço­cu­ğum­dan önem­li mi, ca­nı çık­tı ağlamaktan, de­di­ği­ni yap­sam ne olur ki­’ di­ye­rek ken­di­le­ri­ni ra­hat­la­tı­yor. Bu­nun ye­ri­ne ço­cu­ğu­nuz siz­den nef­ret et­ti­ği­ni söy­le­di­ğin­de ‘şu an kızgın­sın ve be­ni sev­di­ğin hal­de nef­ret et­ti­ği­ni söy­lü­yor­sun, kız­gın ol­ma­nı an­lı­yo­rum ama bu­nu baş­ka şe­kil­de ifa­de ede­bi­lir­si­n’ di­ye­bi­lir­si­niz .

KENDİNİ YERDEN YERE Mİ ATIYOR?

En önem­li so­run­lar­dan bir baş­ka­sı da ka­la­ba­lık or­tam­lar­da ba­ğı­ran ça­ğı­ran ve ken­di­le­ri­ni yer­le­re atan ço­cuk­lar. An­ne ba­ba­lar et­ra­fa re­zil olma­mak adı­na ço­cuk­la­rın her is­te­di­ği­ne he­men evet di­yor­lar ve ço­cuk bu­nu öğ­ren­di­ği an­da her ka­la­ba­lık or­tam­da ay­nı şe­yi ya­pı­yor.

Hâl­bu­ki sü­per­mar­ket ör­ne­ğin­de ol­du­ğu gi­bi dav­ran­dı­ğı­nız tak­dir­de ka­la­ba­lık­ta da­hi ba­ğır­sa hiç­bir şe­yin de­ğiş­me­ye­ce­ği­ni öğ­re­ne­bi­lir­ler.
An­ne ba­ba ba­zen çok yor­gun ve stres­li ol­duğunda kon­tro­lü kay­bet­mek­ten kor­kar­ o yüz­den de ha­yır de­dik­le­ri şey çok ko­lay­lık­la ‘ev­et’e dönüşe­bi­lir. Eğer her se­fe­rin­de kon­tro­lü kay­bet­ti­ği­ni­zi his­se­di­yor­sa­nız si­nir­len­di­ği­niz­de or­tam­dan uzak­laş­ın, ça­tış­ma­ya gir­me­yin.

EBEVEYNLİK YAPIN

Sağlıklı çocuklar yetiştiren ailelerde kesin sınırlar ve kurallar vardır, herkesin rolü, sorumlulukları bellidir. Ebeveynler ebeveyndir; çocukların oyun arkadaşları değildir ve aynı seviyede değildirler. Çocuklar anne babalar için çok önemli olsa da, çocuk merkezli ya da çocuğun yönettiği bir aile olamaz. Anne babalar çocuklara iyi birer rol modeli olmalı; kurallarında, davranışlarında ve sözlerinde tutarlı olmalılar.

Bu haber 1,211 defa okundu.